Χοχλιοί μπουμπουριστοί (τηγανητά σαλιγκάρια)
Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι Κρητικοί έτρωγαν χοχλιούς, ειδικά στα ορεινά χωριά. Στη κρητική διάλεκτο χοχλιός θα πει σαλιγκάρι και έχει την ρίζα του στον κοχλία (αρχαία ελληνικά). Σε αυτό το πολύ γνωστό πιάτο, οι χοχλιοί βράζονται για 5 λεπτά σε αλατισμένο νερό και μετά τηγανίζονται για άλλα 15 σε ένα τηγάνι με καυτό ελαιόλαδο αφού τους βουτήξουμε λίγο στο αλεύρι. Έπειτα προσθέτουμε ξύδι στο τηγάνι και τους αφήνουμε για άλλα 5 λεπτά. Σερβίρονται με άγριο δενδρολίβανο. Οι Κρητικοί μαζεύουν τους χοχλιούς με το χέρι όταν βγαίνουν μετά τη βροχή, συνήθως στο τέλος του χειμώνα. «Μπουμπουριστοί» είναι λέξη της κρητικής διαλέκτου. Προέρχεται από το «αμπούμπουρα» που σημαίνει μπρούμυτα, και παραπέμπει στον τρόπο που οι χοχλιοί μπαίνουν στο τηγάνι, με το σώμα άνοιγμα του όστρακου, προς τα κάτω.
Ιστορία των σαλιγκαριών
Τα σαλιγκάρια ήταν γνωστός μεζές στην Ελλάδα. Από την Μινωική περίοδο και μετά υπάρχουν πηγές που αναφέρονται στους τρόπους διατήρησης και μαγειρέματος των σαλιγκαριών. Ήταν φτηνό φαγητό αλλά και νόστιμο. Αργότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία τα επέτρεπε στις νηστείες γιατί δεν θεωρούνταν κρέας.
Στην προϊστορική περίοδο η Κρήτη έκανε εξαγωγές αυτού του νόστιμου μεζέ και κατά τον 19ο αιώνα τεράστιες ποσότητας κατευθύνονταν στην Αίγυπτο και στη Μέση και Άπω Ανατολή για το χριστιανικό πληθυσμό που νήστευε. Τα σαλιγκάρια μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους: με μάραθο, με κουκιά, με αγκινάρα, με πατάτες, με κολοκύθια, με μελιτζάνες, με ρύζι, με πράσα, με σιτάρι (χόνδρο), ακόμα και μέσα σε πίτα!
